Ogólne określenie importu w rachunkach narodowych oznacza, że import towaru ma miejsce, gdy następuje zmiana własności z nierezydenta na rezydenta. Nie musi to oznaczać, że dany towar fizycznie przekracza granicę. Jednakże w szczególnych przypadkach rachunki narodowe przypisują zmiany własności, nawet jeżeli w sensie prawnym nie dochodzi do zmiany własności.
Określenie importu w rachunkach narodowych
Przykładami są np. transgraniczny leasing finansowy, transgraniczne dostawy pomiędzy filiami tego samego przedsiębiorstwa lub towary przekraczające granicę w celu istotnego przetworzenia na zamówienie lub naprawy. Również towary przemycane muszą być włączone do pomiaru przywozu. Przywóz usług obejmuje wszystkie usługi świadczone przez nierezydentów na rzecz rezydentów. W rachunkach narodowych wszelkie bezpośrednie zakupy dokonywane przez rezydentów poza terytorium gospodarczym danego kraju są rejestrowane jako przywóz usług. Dlatego wszystkie wydatki ponoszone przez turystów na terytorium gospodarczym innego kraju są uważane za część przywozu usług. Należy również uwzględnić międzynarodowe przepływy nielegalnych usług. Podstawowe statystyki handlowe często różnią się pod względem definicji i zakresu od wymogów rachunków narodowych. Dane dotyczące międzynarodowego handlu towarami (uwzględniające np. import z chin) uzyskuje się najczęściej poprzez zgłoszenia do służb celnych.
Jeżeli dany kraj stosuje ogólny system handlu, wszystkie towary wprowadzane do kraju są rejestrowane jako przywóz. Jeżeli stosowany jest specjalny system handlu (np. statystyka handlu pozaunijnego), towary, które są przyjmowane do składów celnych, nie są rejestrowane w statystyce handlu zagranicznego, chyba że są następnie wprowadzane do swobodnego obrotu w kraju przywozu.
